Na 5 jaar conventies en nog langer op Aniway 'ken' je op een gemiddelde animecon wel de nodige mensen aan hun avatars, picture-topic of cosplay.

Er op af stappen doe ik echter niet zo vaak, tenzij het is om te vragen voor foto's, een meet of iets anders. Dat geeft een reden en soms komt er wel eens een leuk gesprek uit voort.

Dit jaar ben ik voor het eerst sinds 2006 naar Animecon en Abunai gegaan zonder het grootste gedeelte van onze vriendengroep, en dat was wel even wennen. Jezelf niet af en toe kunnen terugtrekken in een vertrouwde omgeving was wel even raar moet ik zeggen. Ow well, verandering is goed.

Leuk detail is dat ik afgelopen Abunai op zaterdag best een lange tijd had opgetrokken met een vriendin van vrienden van me, en haar op zondag eigenlijk helemaal niet herkende toen ze naar me zwaaide in een andere cosplay . Ik dacht eerst dat ze naar iemand zwaaide die achter me liep ofzo tot ze mijn naam zei. Zeldzaam voor me, normaal gesproken herken ik cosplayers wel als ik er even mee heb gesproken.

Om het nog even af te sluiten, de meeste vaste congangers/aniwayers herkennen me wel van mijn avatar. Dat, en mijn naam lijkt redelijk opvallend te zijn om als forumnaam te gebruiken ^_~

Ik heb je wel herkend, hoor. Je bewoog grappig, in positieve zin. Heb nog veel meer forumleden gezien, trouwens. Ik ben goed in gezichten, ik scoorde extreem hoog op een gezichtherkentest op internet xD *trots*.

Ik vind het in het algemeen wel leuk om aangesproken te worden, de reden maakt me dan niet uit. Ik ben nooit openlijk herkend, maar ik geloof ook niet dat dat mogelijk was geweest zonder grondig internetspeurwerk :p

Zelf mensen aanspreken voelt zeer ongewenst, en zo te lezen is dat vaak ook zo.

Ik werd best wel veel herkend op abunai, door mijn posts in 'hoe ver ben je met je cosplay' en ja shin chan valt best wel op xD

maar er waren ook meiden die gingen aan mn benen zitten omdat ik had gepost dat ik ze had geschoren xD

Pffftrt, nu moet ik opeens aan Watanuki (xxxHoLic) denken. Windbell was wel zo vriendelijk om snacks mee te nemen naar Chibicon XD

Over geschikte aanspreekmomenten gesproken, als het rustig is in de dealerroom vind ik het ook niet erg om even een praatje te maken.

@JupiterAdept: Thanks! :D En lol, ik ben idd erg bewegelijk. Dus zou heel goed kunnen dat dat op is gevallen. x3

@Tamara: Je laat me nu bijna xxxHolic kijken, omdat ik wil de overeenkomst met Watanuki wil weten~

Het is overigens geloof ik ook zo dat er heel veel mensen zijn die één bewust iemand wel kennen (Unclero of Misu bvb), maar dat bewuste iemand lang niet die iedereen. Dát lijkt me pas vervelend. ._.
(vage uitleg is vaag)

Ik ben op Abunai voor zover ik weet maar een keer echt herkend
Dat was toen Krrrr-kun een foto van mij vroeg, en daarna vroeg hij of ik KliChan ben van het forum.

Ik herken zelfs soms ook mensen van het forum, maar ik vind het ook niet zo nodig om erop af te stappen en te zeggen van: HALLO JIJ BENT DIE EN DIE VAN HET FORUM DERP.
Sowieso kom ik niet snel met mensen die ik niet echt ken aan de praat
Maar dat komt omdat ik meestal lig te lollen met vrienden~

Ik herkende je ook . Maar ik had geen zin om je uitgebreid aan te spreken enzo , ik vond de wandeling van de bar naar de dealerroom altijd al lang genoeg duren door alle hugs en begroetingen halverwege.

Jij beweegt ook grappig. Over Watanuki wordt letterlijk gezegd dat hij grappig beweegt. Meerdere malen. En hij is ook heel erg actief en zorgt voor snacks Verder zijn er (hoop ik voor je?) geen overeenkomsten. Tenzij je stiekem een brildrager bent.



Het is niet echt vaag. Er zijn altijd wel mensen die bekender zijn dan anderen. In deze Nederlandse anime community is dat vooral de harde kern van boven de 20. Wat con-organisatoren, zeer actieve vrijwilligers, de doujinshi-mensen enzovoorts.

Ik ken de meeste bekende koppen wel van hoofd, bijna nooit bij naam of zelf nickname. Ben slecht in namen.
En ik ken onze doujinshi mensjes uiteraard.

Ik ken het probleem van niet iedereen kennen. Het is ook niet vreemd: een kleine 2000 man weet min of meer wie de organisatie is, en daarvan ken al snel de helft je gezicht. Maar het is zo slecht terugkijken vanaf een podium (letterlijk en figuurlijk).

Maar dat is niet zo heel erg belangrijk. Het gaat erom dat voor de mensen die je kent, je ook echt de tijd kan nemen.