xD Ik hoop jullie vinden het niet erg dat die nightmare heet die naam heb ik er al 3 jaar voor... en er pastte gewoon echt niks anders

Geeft niet. Misschien verkopen we beter omdat iedereen eerst naar onze stand gaat en dan die van jou. Betere reclame kun je niet wensen. >_>"

ehh, Je hoeft geen zorgen te maken.

Oh gelukkig xD daar was ik namelijk een beetje bang voor xD
*doinggg*
Maar een beetje reclame is leuk ^^

Ik zal eens kijken wat ik voor jullie kan doen qua promotie ter viering van jullie eerste publicatie aangezien dit voor beiden erg leuk is.

Ik zal het zowiezo al aankaarten op de Tsunacon Facebook & Hyves, voor de site moet ik nog wat verzinnen.

Ah dankjewel! Dit finden we heel fijn om te horen! Hartelijk bedankt!

De Tsunacon was geweldig! We hadden leuke buren en de verkoop ging ook veel beter als we hadden verwacht! Noch een dankjewel aan iedereen die bij ons een doujinshi heeft gekocht! Bij nightmare moet ik wel nog even vermelden dat we heel erg veel problemen hadden met de printer wat de kleuren betrefte, wat te zien valt in onze doujin. Dit was de beste kwaliteit die we konden krijgen.

Voor de rest zullen we nog aanwezig zijn op:

Stribeurs Breda op 5 maart
Animecon 2010 het hele weekend
Chibicon 2010

en misschien nog meer!

Zo zo Tsukiyo, daar zijn we weer ;). Het was leuk je weer eens te zien. Helaas hebben we niet heel veel met elkaar gesproken en je vriend was ook in gesprek toen ik langsglipte dus hierbij nog de groeten aan hem~

Ik heb je nieuwste boekje gelezen en kom weer een review afleveren, hier gaan we!

SPOILERS AHEAD 8D!

The good
Van wat ik begrijp van het bericht hierboven was er iets misgegaan met de kleuren van de cover, waardoor het minder was dan het origineel. Toch vind ik dat het er best mooi uitziet, en van wat ik heb gezien op Tsunacon kan je aardig met kleuren overweg.

De 16+ sticker op de voorkant was een goed idee en het viel ook op. Gewoon even een vraagje uit nieuwsgierigheid, maar hebben jullie nog mensen gevraagd hoe oud ze waren wanneer ze een boekje kochten, of hoe ging dit precies?

Je globale bericht aan mensen vond ik ook wel aardig en anderen willen helpen met eigen ervaringen omtrent bepaalde onderwerpen is nooit slecht.

Tenslotte zie ik dat er iets meer aandacht aan kleding en achtergronden is besteed, maar dit kan altijd nog meer. Het gaat de goede kant op though :)!


The bad
Eerst twee kleine dingentjes van op de kaft: Het stond wat raar om 'Tomodachi' in het 16+ ballonetje te zetten, omdat er geen connectie tussen de twee is. Bovendien is het copyright op de achterkant wat slecht verwoord (nu klinkt het alsof je copyright hebt bedacht).

Daarnaast gaat de titel nogal op in de cover zelf, waardoor het er niet echt mooi bijpast... maar dit kan komen door de problemen met de kleuren waarover je het had. Ik weet het niet precies (mijn editor doet dit meestal, haha).

Als ik het boek dan opensla, dan komt mij een inhoudsopgave tegemoet, en inderdaad, wanneer ik verder blader zie ik paginanummers... tot en met pagina 7. Ik vond dit nogal vaag. De rest van het boek, een aantal pagina's op het einde uitgesloten, heeft namelijk geen paginanummers. why bother als je maar 10 pagina's een nummer geeft?

Vervolgens komen we aan bij het voorwoord. Ik miste hier voornamelijk een rode draad. Je begint met taboo themes en zegt dat dit verhaal er ook één is, maar legt vervolgens niet uit welke van de 1001. Je hebt het bijvoorbeeld over 'a victim' maar ik wist niet waarvan de persoon dan een slachtoffer zou moeten zijn. Daarna springt het weer over naar dat je naast de gedachten van een slachtoffer ook duidelijk wilde maken dat slechterikken (culprits) niet goed genoeg gestraft worden en dat alle mensen om de slachtoffers heen niet weten wat ze moeten doen of hoe ze moeten reageren. Je zegt dat ze 'het' moeten reporten en dat ze niet stil moeten zijn. Maar in de volgende alinea spreek je weer de borderline mensen aan en zeg je dat ze niet moeten opgeven, waarna je opeens weer overgaat op het taboo-ding en daarna het afsluit met 'my contribution against these terrible things.'.
Ja, dit klinkt even vaag als dat het voor mij klonk toen ik het eerst las. Ga nu niet zeggen dat dit slechts een voorwoord was en ik daarop niet hoef te hammeren, want je haalt een serieus onderwerp aan waar ik dan ook van verwacht dat je weet wat je wil zeggen. In plaats daarvan is dit stukje nogal chaotisch en springt het van het ene onderwerp op het andere, van het ene publiek op het andere en weet ik nog steeds niet waarvoor je de lezer/slachtoffers/wie dan ook nu probeert te waarschuwen.

Maar goed, dat is het voorwoord, nu de inhoud. Ik vond dat veel pagina's een beetje aanvoelde als een waste of pages. Dit omdat heel wat pagina's 1 plaatje hadden met wat tekst of alleen 1 zin.

Daarnaast zat het verhaal zelf ook niet heel goed in elkaar; Het was zeer chaotisch, begon vanaf het begin al met zelfmeelij van de hoofdpersoon en de mensen om haar heen gedroegen zich onrealistisch.
Als ik de persoon niet ken, als er geen character development is voordat de character iets naars overkomt... dan doet dat mij vrij weinig. Ik kan me niet echt hechten aan de personages en hun leven omdat zij voor mij nog niets betekenen. Je huilt bij de begravenis van een goede vriendin maar condoleert iemand uit beleefdheid wanneer het om een onbekende gaat. In dit geval is het de onbekende.
Ook had ik het gevoel dat alles wat er wel gebeurde, op die manier gebeurde zodat de lezer meelij met de hoofdpersoon zou moeten krijgen. Het is erg oppervlakkig neergezet. Een goed voorbeeld zijn de rollen van de andere personages: De vader, de moeder, de vriendin, de tante, Shiiro/de random gast op straat. Even de rollen op een rijtje:

De vader: rapist, gestoord, evil overlord gevoel en uiterlijk. Het was duidelijk dat hij erg evil enzo was, en een groot onderdeel van het verhaal, maar de executie van zijn evilheid kon anders en realistischer. Het is namelijk onwaarschijnlijk dat hij zomaar wordt binnengelaten door de tante wanneer hij net uit de gevangenis komt en naar zijn dochter's kamer gaat om haar vervolgens te verkrachten. Dit kan ook somewhat, maar niet wanneer een vriendinnetje langskomt en ook niet wanneer ze het uitschreeuwt door het huis heen.
De moeder: Werd volgens het verhaal geslagen en vermoord door pa, haar enige doel is extra oh-wat-erg!-heid voor de hoofdpersoon, maar goed dat kan nog... gezien de rol van psycho-dad.
De vriendin: zei 1 keer hoi, zei daarna "psycho" tegen de hoofdpersoon waardoor de wereld verging (dit was ook random en voelde erg fake en forced aan). Daarna ging ze op bezoek bij Sarah en rende ze geschokt weg toen ze pa haar hoorde verkrachten, wat de tante niet vreemd vond of zo (je ziet het probleem al?). Ik had een vriendinnetje die hysterisch wegrende daar tenminste op aangesproken.
De tante: Verscheen halverwege het verhaal, waarna ik doorkreeg dat Sarah daar woonde. Ik dacht eerst dat ze thuis woonde en wegrende of zo. De tante doet vrij weinig en is uitermate dom, na wat ik heb gelezen, aangezien ze een ex-gevangene aantrekkelijk vindt en zomaar het huis inlaat, hysterische vriendinnetjes negeert, beneden koffie drinkt terwijl er hysterische verkrachtingsgeluiden van boven komen.
De random dude: Hij was random en verscheen altijd wanneer Sarah op straat was O_o. Waarna hij haar zomaar sloeg en peste of zo? Ik heb geen idee, het was ook niet duidelijk hoe ze elkaar kenden of wie hij was/waar hij opeens vandaan kwam. Daarnaast is het onwaarschijnlijk dat je zo iemand iedere keer als je een voet buiten de deur zet tegenkomt.

...Nee, ik was niet echt blij met de oppervlakkigheid hiervan. De characters voelden niet echt aan als mensen of personages die waarde toevoegen aan het verhaal en de ervaring. Ze voelden meer aan als plot devices die ervoor zorgden dat Sarah meer meelij zou krijgen. Niet echt leuk om te lezen en het is zelfs een beetje oneerlijk tegenover mensen die echt in deze rol zouden kunnen staan (de vriendin, de tante).

Tenslotte was het einde ook niet echt goed onderbouwd, aangezien ze plotseling dacht 'hey laat ik eens wat ertegen doen!' ook al heeft ze daarvoor alleen in een hoekje zitten huilen en zichzelf gesneden. Waarom deze plotselinge omkeer? Ik kon het er niet goed uitkrijgen.

Mijn review zal best pittig zijn geweest om te lezen, maar ik vond dat je dit moest weten. Ik vind het prima als je ervaringen wil delen (dit kwam volgens mij uit ervaringen van jezelf? Ook het commentaar over Sarah's Duitse afkomst gaf dat wat weg), en het is goed als je hiermee mensen wil helpen maar denk wel; Het blijft een verhaal. De dingen waarvan ik zei dat ze vrij onwaarschijnlijk waren, heeft trouwens betrekking op hoe dit verhaal is neergezet, de opbouw en ontwikkeling erin, oftewel de verhaal technische kant ervan. De geloofwaardigheid van het verhaal als je het zo dus leest, mijn commentaar heeft geen betrekking op jouw eigen ervaringen.
Als je boodschap verkeerd is verwoord of onaantrekkelijk is neergezet, dan zal hij nooit goed aankomen. Als verhaal zat dit gewoon niet goed in elkaar en dat is best jammer.

Desalniettemin hoop ik dat dit je wat heeft geholpen en dat je ervoor blijft gaan~ Opgeven, is zoals je al zei, het slechtste (en stomste) wat je kan doen.

Ik kijk uit naar je volgende werken! Succes!

Sorry maar ik zie juist wel een verband. het is recommended 16+ door Tomodachi... maar zo las ik het


Dit vind ik een beetje rare feedback.
'Auteursrecht (ook bekend als copyright of kopierecht) is het recht van de auteur. Dit recht ontstaat vanzelf bij het maken van zo'n werk'
Copyright by Tomodachi is heel normaal om te gebruiken.


Persoonlijk zag ik dit anders. Het boekje is opgedeeld in een voorwoord, het verhaal (met enkel pagina nummers bij de inleiding) en tot slot Extra's. Dat er geen pagina nummers in het verhaal zaten vond ik totaal niet hinderlijk want het was nergens voor nodig. Het verhaal zelf is niet opgedeeld in hoofdstukken en dit zie je ook niet in de inleiding. Zelf kon ik juist beter genieten van het tekenwerk hierdoor.


Ik denk dat de chaos juist bij dit onderwerp past. Het gaat erg diep en is voor sommige niet meteen te begrijpen maar ik geloof dat dit juist een onderdeel van het boekje was. Verder zag ik ook dat er veel werd beschreven in de belevingswereld van de artiest en de belevingswereld van een borderliner. Dit was erg intrigerend en ik denk dat dit ook de rede is dat het boekje 16+ is, de mensen om haar heen gedroegen zich niet onrealistisch, ze gedroegen zich zoals de hoofdpersoon in dit verhaal het zag. Maar waar ik het wel mee eens ben is dat ik graag wat character development had willen zien. Ik vond de rollen van de andere characters wel duidelijk alleen had ook iets meer willen zien van de vriendin en de jongen op straat.


Dit einde vond ik juist typisch borderline maar had misschien een uitleg nodig omdat het niet voor iedereen te begrijpen was.


Het is absoluut niet dat ik je review afkraar maar bekijk het als een andere kritische 'reviewer' ^_^
Ik ben dol op dit soort onderwerpen en ik vond het boekje heel aardig. Ga vooral door ik kijk ook uit naar je volgende werken =)

Groetjes!! (Was Lucky Star character)[/quote]

Toch maar even reageren voordat ik weer weg moet~



Je hoeft geen sorry te zeggen voor je mening hoor ;).
Maar goed, het kan inderdaad op die manier zijn bedoeld, maar persoonlijk vond ik het wat vreemd aangezien het overbodig was.



Ik weet wat copyright inhoudt, ikzelf heb alleen altijd de "Nightmare © Tomodachi" variant gezien dus dit kwam wat vreemd over. Maar volgens mij kon dit inderdaad ook, dus foutje aan mijn kant.



Zal ook wel de bedoeling zijn geweest, maar het doornummeren op random pagina's in het begin voelde nogal vreemd aan. Als we jouw idee volgen dan hadden we alleen op pagina 3, 4 en 101 een nummer gezien. Nu hebben we nummering op pagina 3, 4, 5, 6, 7, 101, 102, 106, 107 en 108. Ik zie hier niet heel veel logica in, met name niet voor de gap tussen 102-106.



Dat is inderdaad passend, maar ze wilde hier overduidelijk een bericht mee overkrijgen naar Jan Alleman en andere borderline mensen. Hoe je het ook bekijkt, als je zelf niet weet wat je mensen wil vertellen en dit niet goed uitlegt, dan komt je boodschap niet aan of in ieder geval niet zoals jij het wil.
Volgens mij is de 16+ meer vanwege het jezelf snijden, verkrachtingen en dergelijke. Ook vind ik de personages zich nog steeds onrealistisch gedragen. Je zag de personages niet alleen vanuit haar point of view: je keek bijvoorbeeld ook mee met de vriendin, de tante en de vader wanneer Sarah er niet bij was, het point of view wisselde af.



Nou, de uitleg voor dit typische borderline einde zou dus dan zijn geweest dat borderline mensen heel vaak van mening veranderen, heel plotseling, nietwaar? Maar dan spreek je eigenlijk het hele punt van het verhaal tegen: De moed krijgen er wat tegen te doen. Als dit typisch is dan hadden zoveel mensen geen borderline.

Als het plots in haar op kon komen omdat borderline mensen zo snel van emotie wisselen, waarom had ze dit dan niet eerder door? Waarom had ze eerder geen moment van 'ja nu gaat het goedkomen!'.
en als ze dit wel eerder heeft gehad betekent het dat het juist niét heeft geholpen, nietwaar? Spreekt dat niet het hele bericht dan tegen?
Ja, deze keer besloot ze haar vrienden en familie om hulp te vragen wat het wellicht kan veranderen... maar waarom? Waarom niet die andere keren?
Ik snapte niet waarom het, als het dan nu opeens zo makkelijk was, niet eerder was gebeurd en alleen nu. Wat maakt nu zo'n speciaal moment?



Hey hey, dit soort discussies zijn interessant ;D ik vind ze helemaal niet erg.

Hihi, leuk om over door te denken. We kunnen het alleen de maker van het boekje vragen wat ze precies bedoelde. Ik zag zowel een borderline persoonlijkheid als een goed einde. Maar wie weet ^_^ (Tsukiy0??? )

Het is erg leuk om te zien hoe verschillend mensen anders kijken naar een boekje. Fijn dat je nog even reageerde! ^^)

Ik weet hoe dat abrupte einde komt, maar ik laat het aan tsykiyo over of ze dat wil vertellen ^^

Njaaah xD zo had ik het niet gewilt! xD

Eerst een Anna:

Dankjewel voor je eerlijkheid. Ik weet dat het verhaal geheel chaotisch is. Was de bedoeling. Mensen met Borderline zijn de chaoten in persoon. en soms is er eenbepaald punt nodig, waardoor je mening abrupt kan wisselen. Geloof me ik weet het. Ik heb zelf Borderline en dat ook al een paar jaar. Waar dit verhaal om ging en waarom ik het heb gemaakt is dat Borderline een van de minst begrepen stoornissen is die er bestaan. Er hoeft maar een gedachte komen, een bepaalde en je wilt leven.. weer een andere gedachte en je wilt dood. Mensen om haar heen, ze bestaan. Er bestaan helaas zulke mensen. De vriendin van haar Asuka. Weet niet wat ze moet doen. Ze wilt haar steunen, maar als ze ziet wat Sarah met zich gedaan heeft, raakt ze in paniek, word boos en weet niet wat ze moet doen. Deze mensen, in de naaste omgeving.. ze worden meegetrokken.. meegesleurd in de stoornis. Maar iedereen interpreteerd het anders.

Ik wou laten zien, hoe het leven met een Borderliner gaat, hoe de mensen om haar heen reageren. Mensen met Borderline doen vaak onbewust mensen uitnodigen om haar wat aan te doen. Ze hebben een slachtofferuitstraling en zijn vaak te bang en geestelijk te zwak om zich te weren, en daardoor worden ze ook vaker en vaker het slachtoffer.

Maarja iedereen ziet het anders ^^ en ik vind het interessant om te horen hoe andere mensen erover denken. En het is bijna onmogelijk om je in te leven in een Borderliner.

Ik wou overigens eerst een ander einde toevoegen aan het verhaal. Maar... daar had ik goed over nagedacht. Ik wou dat het een positief einde had. Dat mensen realiseren, dat er altijd een uitweg is. Vaak komt die plotseling, zonder trigger, zonder ook maar enige reden. Ineens.. beseffen ze het. Zo gaat het leven bij iemand met Borderline. Zo gaat het in hun leefwereld.

Aan de anderen:

Ook leuk om jullie reacties te lezen! Ik vind het super om te horen dat er meer mensen die zijn van zulke verhalen houden! Daar doe ik het ja ook immers voor! Ik vind het ook wel goed dat er een kleine discussie gekomen is. Dat was ook iets wat ik wou. Dat mensen er bewust over nadenken.

Ik vind het heel leuk om verschillende reacites te horen van verschillende aspecten en verschillende meningen.

dankjewel nog allemaal voor alle reacties. Ik hoop dat ik mijn punt nog even had kunnen uitleggen. De chaos in het verhaal, was express zo gaan de gedachtes nu eenmaal, zou ik dat niet hebben gedaan, zou ik het beeld van een boderliner slecht in beeld hebben gezet.

Ohja! Ik zal de feedback meenemen voor het volgende verhaal!

En ik bedoelde eigenlijk de kleuren van de doujin zelf. De greyscales enzo. De cover feedback geef ik door aan Mao. hij heeft de cover gemaakt. En bij twijfelgevallen hebben we naar de leeftijd gevraagd ja
Het ging zo goed en er waren zoals ik weet ook geen negatieve reacties. We hebben er ook paar grapjes van gemaakt, gewoon oudere mensen naar hun leeftijd gevraagd. Was erg leuk.

In ieder geval hoop ik nog dat het verhaal zo wel goed is, en dat mensen er graag in kijken en niet zo iets hebben van na een keer er niet meer in kijken.

Het gaat goed met Tomodachi, he?
Ik ga het nieuwe boekje op de con kopen. ^^

Maar eh een vraagje... het is toch geen yaoi of yuri?
(Ik vraag het even, want de laatste tijd bleken doujinshi's die ik kocht yaoi/yuri te bevatten. Die liggen nu bij grofvuil )

Jaa gaat goed met tomodachi!!
Gelukkig ook!! Tomodachi Vol. 2 is af, maar kan door geldgebrek niet naar de printer -.- jammer.. wachten tot we money hebben xD
Ik wil ook nog doomsday 2 halen zodra we weer money habben ^^

Neee is geen yaoi of yuri.. je ziet zo nauwelijks wat.. het gaat wel over seksueel misbruik dat wel. maar.. geen gekus.. of s*ks dat komt er niet in voor