Whaha zoh je doet je huiswerk, heel goed tegen me gebruikt. Maar ik zei ook dat ze echt leuk moet zijn, en dat is dus niet gebeurt.

De jongste die ik had deze jaar was 21, en ervoor was ik met een meid voor anderhalf a 2 jaar aan het klooien (waarvan 9 maanden vast relatie) en die was toen ook maar jaartje of 2 jonger.

En nu rookpauze van al dit getyp, wie weet de Frou/Chubby discussies topic.
Met als volgende discussie, Dr.Phil of Oprah wat is de betere talkshow.

Nee, geen huiswerk, ik had het gewoon gelezen gisteren en onthouden. :') Als je haar echt leuk had gevonden had de meerderheid het ook niet erg gevonden denk ik! Meeste mensen hebben iets van "als ze elkaar maar leuk vinden en gelukkig met elkaar zijn".
En dan te bedenken dat mijn vrienden zaniken dat ik leeftijdsverschillen erg vind. Alleen als het met mij te maken heeft en met een gast van 7 jaar ouder die totaal niet mijn type is en teveel aan me hangt, ja, dan wel.

Ik vind Dr. Phil leuker. : D Weet niet waarom.

ah mijn excuses ik dacht dat je het bedoelde dat het voor niemand goed was om meer dan 5 jaar verschil te hebben, maar je doelde op je eigen smaak daar in.
dan heb ik je gewoon verkeerd begrepen en niks gezegd hoor .

maar verder sluit ik mij het bij het volgende aan:

Hey, geen probleem joh. Ik had al zo'n donkerbruin vermoeden


Dito. Maar dat is niet verder niet geheel relevant aan het topic (maar wel leuk om over te praten).

Een jaar of 4 á 5 leeftijdsverschil, oké, maar dan het liefst wel als beide over de 18 zijn. Ik zou ook niet zo gauw vallen voor iemand die een stuk ouder is, misschien omdat ik zelf er nogal jong uitzie. Maar ieder zijn eigen menig. Zo heeft een vriend van mij (18 jaar) een relatie met iemand van over de 30 .

Ik ben trouwens echt bang dat m'n ouders me aan een andere vriend willen koppelen. Ik ken hem al heel lang (sinds de kleuterschool om precies te zijn), en ik denk dat het onder andere daar aan ligt dat ik me gewoon niet kan voorstellen om hem nog als vriendje te hebben. Ik doe nu wel samen met hem aan stijldansen, maar ik heb juist hem uitgenodigd omdat hij dicht bij een van de locaties woont. Een andere reden dat ik er niets inzie is dat ik denk dat ik op meisjes val.

maar er zijn mannen die kei sexy zijn en 35 of wat ouder zijn T_T

Kan toch? Ik had, toen ik 24 was, een tijdje een relatie met een vrouw van 42..
Als je elkaar maar leuk vind en gelukkig met elkaar kan zijn.



Maak je geen zorgen.. Die is gay .

..en anders zeg je dat toch gewoon tegen je ouders dat je nog niet zeker weet of je wel op jongens valt?

- Slank, maar ok niet dun
- kleiner als mij
- Moet gewoon in haar ochtendkleding en zonder make up kunnen rondlopen zonder te whine
- Gewoon gezellig en gestoord zijn
- Het liefst intresse hebben in capoeira
- Avontuurlijk zijn
- Mijn kleding aantrekken en erin rond te lopen
- Het niet erg vinden als ik haar als mijn model gebruik
- Nog 10000 dingen

but guess what people...I actually found a goddess like that

Dat zou ik niet te hard roepen. Ik ga zelf ook met een jongen stijldansen waarvan ik vrijwel zeker weet dat hij op dames valt

Nee, die is niet gay. Ik ken hem al behoorlijk lang. Maar ja, het is ook al jaren geleden dat een paar vriend(inn)en en ik heb er van beschuldigden 5 vriendinnen te hebben .
Daarnaast heeft mijn vorige danspartner een vriendin, waar hij ook mee danst. Dus dat wil niets zeggen.

Denk als er echt grote verschillen in leeftijd zit zoals 15/20 jaar verschil. Dan heb ik het gevoel dat er toch iets met je mis is als je niemand in de buurt van je eigen leeftijd kan krijgen.

Ik denk dat het eraan ligt.

sommige mense lijken VEEL ouder of VEEL jonger dat ze zijn en dan merk je op eerste gezicht de leeftijd niet zo.

bijvoorbeeld als een vent van 35 er erg jong uit ziet dat die voor 20 door kan gaan dan zou het niet gek zijn als jongere meisjes op hem vallen.
en vooral meisjes die op mannen/jongens vallen die voor hun kunnen zorgen is het dan erg aantrekkelijk, zo vent.
maarja dan moet het meisje zelf ook sterk in de schoenen staan en volwassen ingesteld zijn, wil het iets worden. vind ik...


persoonelijk... heb ik niks met oudere mannen...
maar als ze echt 20 lijken... hehehe dan denk ik er nog over na.

Nou mannen van 35 die jonger uitzien zoals 20 lijkt me sterk. Net zoals in die Nicklodeon en studenten films, zie je ook vaak dat ze dus echt gewoon te oud zijn.

Maar ligt het niet aan het feit dat jongens "achterlopen"?
Niet dat ik me zo volwassen gedraag, maar als ik de jongens in mijn klas "observeer" ( ) merk ik dat ze of aan het gooien zijn met eten, of praten over een dom computerspel.
Ik heb niets tegen computerspellen (*is vaak Sims-verslaafd*), maar om nou de hele dag met je vrienden over WOW te praten en op te scheppen over wie je nu weer ge-owned hebt..

In ieder geval, ik vind dus de meeste jongens van mijn leeftijd (15/16) al kinderachtig, dus ik zou er niet aan moeten denken om met een jonger iemand iets te krijgen. Wel met iemand van 16(bijna 17)/17.

Dat kan natuurlijk aan m'n leeftijd liggen.. want als je als vrouw 50 bent en je een man hebt van 40 maakt dat natuurlijk niet zoveel uit omdat je al helemaal ontwikkeld bent enzo.

Maar ik twijfel een beetje over wat ik vind van meisje18 en jongen16.
Want aan de ene kant ben je allebei niet "kinderachtig" meer (als het goed is xD), maar aan de andere kant ken ik jongens van 16 bij wie ik me totaal niet een oudere vriendin kan voorstellen :\ maar dat hangt er ook wel vanaf wie van de 2 zich het meest volwassen gedraagt. Denk ik.

Nonsens. Toen ik 15-16 was gingen bijna alle meisjes in m'n klas uit met jongens van 17-18. D:

Wat zijn die verschillende fases dan misschien? want tussen het vierde leerjaar en het zesde zag ik nu niet bijster veel verschil >_>



Mijn opa was 15, mijn oma was 19 (hij loog in't begin wel over z'n leeftijd >_>)
M'n moeder was sinds haar 16e samen met een 24-jarige, die ik nu papa mag noemen. (getrouwd toen zij 18 was)

Ik leerde m'n vriendin kennen toen ze 15 was en ik 21.
Ondertussen ben ik 26, ik werk al meer dan drie jaar en zij studeert nog aan de unief.
Na al die tijd werkt onze relatie werkt nog prima. Onze persoonlijkheden passen bij elkaar, onze kijk op de wereld is ongeveer dezelfde en het zijn de kleine verschillen die het zo spannend maken.
Ik sta er pas bij stil dat ze bijna zes jaar jonger is dan mezelf wanneer iemand me daar op wijst, want ik merk verder geen significant verschil tussen onze leefwerelden.

Nu mogen nog honderdduizend kerels me komen zeggen dat er volgens hen iets mis is in mijn relatie, het zal me nooit ofte nimmer kunnen deren.
Mijn familie is al minstens drie generaties bezig met hun fout te bewijzen >_>

En natuurlijk is er een verschil wanneer de éne studeert en de andere werkt, maar dat is verre van onoverkomelijk. In een relatie moet je altijd moeite steken, in een relatie moet je altijd opofferingen maken en rekening houden met de situatie van de andere.

Zelden gaat iemand effectief op zoek naar iemand die minstens x-jaar jonger is dan zichzelf. Wanneer je voor iemand valt kies je zoiets nu éénmaal niet.
Een leeftijdsverschil van enkele jaren kan voor jou een reden zijn om geen relatie te beginnen met iemand, maar weet dat het nooit perfect zal zijn. Je kan altijd wel redenen vinden om niet samen te zijn met iemand. Is het niet logischer om je te concentreren op de redenen waarom je wel samen hoort te zijn?
Als je altijd over kleine zaken struikelt ga je wellicht heel wat missen.

Persoonlijk vind ik het zelfs ietwat absurd dat er mensen zijn die de indruk geven dat je je blijkbaar tot je eigen geboortejaar moet houden bij de zoektocht naar een partner. Steevast wordt er dan ook van uitgegaan dat dergelijke relaties minder stabiel zijn dan relaties met leeftijdsgenoten en dat ze dus zeker zullen stuklopen, zonder dat hiervoor bewijsmateriaal of cijfers zijn.
Als je echt valt voor iemand, en dan heb ik het niet over die scharrel die je daar ergens om halfvijf hebt opgepikt, dan ga je er niet over vallen dat die persoon een paar jaar jonger of ouder is dan jezelf hoor.
Liefde volgt geen logica. In liefde weeg je niet de voor- tegen de nadelen af. In liefde kan je niet kiezen tussen "dat hemd in het blauw of in het groen, rood, paars,..." Als je iemand vindt die bij je past moet je die persoon nemen zoals hij is.

Uiteindelijk gaat het om de personen en wat zij in elkaar zien. Had ik, of mijn vriendin, destijds het gevoel gehad dat we in een andere leefwereld of een totaal andere levensfase zaten dan waren we vandaag niet samen.


Dat werkt langs twee kanten... Je moet jezelf ook nooit volledig opdringen aan de andere.

Als iemand jouw passie niet deelt kan je ze na verloop van tijd kennis laten maken met een aantal zaken van je passie. Die persoon hoort dat deel van je te aanvaarden, maar dat gaat heel wat makkelijker wanneer dit niet onmiddellijk volledig opgedrongen wordt. ("'t is te nemen of te laten") Geef mensen de tijd om te wennen aan en kennis te maken met dingen die voor hen nieuw zijn.
Je kan moeilijk verwachten dat die persoon er evenzeer door gepassioneerd is als jijzelf. Je kan hem ook moeilijk dwingen om mee te gaan cosplayen. Maar je kan hem er geleidelijk aan wel een ander perspectief op bieden. Hobby's zoals cosplayen komen voor veel mensen nu éénmaal nog steeds eerder als "obscuur" over, voornamelijk omdat ze er nauwelijks kennis over hebben of omdat ze met veel ongegronde vooroordelen zitten. Dus dan pak je dat best ook wat voorzichtiger aan.

Zelfs wat anime betreft ben ik voorzichtig. Ik zal hierover pas praten met mensen wanneer ik ze echt al wat beter heb leren kennen. Gewoon omdat ik weet dat in het begin van een "relatie" (vriendschap of liefde) mensen op basis van de indrukken in de eerste paar maanden hun beeld van jou gaan opbouwen en door onterechte vooroordelen die velen over anime hebben, gaan mensen ook vlug een onterecht beeld van mij vormen.
Wanneer ik na verloop van tijd iemand beter ben gaan kennen en we goed overeenkomen zal ik al vlugger over anime vertellen. Door het goede beeld dat die persoon van mij heeft zal die ook veel opener zijn om zijn visie over anime bij te stellen en zal hij vooroordelen veel vlugger laten varen.

Geleidelijk aan groeien mensen, mits ze wat moeite doen, ook naar elkaar toe hoor. Ze zijn veel meer bereid om deel te nemen aan de hobby's/passies van hun partner en ze putten daar dan vaak ook meer plezier uit dan ze hadden gedacht.

Geef het dus wat tijd, probeer die vooroordelen weg te nemen door die andere er aan te laten wennen en te laten zien wat jou er zo aan boeit.

Als je je beperkt tot "Jongens die cosplayen" beperk je je kansen wel enorm.