Precies, dat bedoelde ik. Bijv van die meisjes die op hun 20ste een dolfijntje uit een boekje laten tattooeren omdat dat zoooo leuk staat. En 10 jaar later verkondigen ze aan iedereen hoe slecht tattoo's wel niet zijn, want ze hebben er zo'n spijt van. Dat is natuurlijk vragen om problemen.

Zolang je het nog niet zeker weet, moet je het ook nog niet doen.
Ik had zelf dat ik heel lang twijfelde over mijn 1e tattoo en ineens was er zo'n klik in mij, van "Ja, dat word hem!"

Ik wilde al sinds mijn 16e een tattoo, nu ben k 22 en heb ik hem eindelijk Dus je hebt nog tijd zat om erover na te denken.

Ik ben het eens met al het onderstaande:




Ik denk dat vooral het moraal van het verhaal is dat je er gewoon heel goed over nadenkt.

ohja, snap julie nu

en het is wel grappig dat je nu dolfijntje zegt want dat heeft mn moeder ook en daar heeft ze ook spijt van
maar ze praat er niet slecht over btw ze hebt nog tattoo's waarvan ze geen spijt heeft

en bedankt iedereen voor de reacties
ik denk er iig voorlopig nog overna

Niks ten nadele van je moeder hoor Leuk dat ze ook nog andere tattoos heeft. Als je vader tattooeerder is, is het bij jullie zeker wel heel geaccepteerd?
Heeft hij er veel?

Wat ik gewoon bedoelde te zeggen is dat er een tijdje terug een grote groep mensen is geweest die zonder goed na te denken een tattoo hebben genomen, en dat zijn precies de groep mensen die nu t hardst roepen dat tattoos een verminking van je lichaam zijn. En dan heb je nog die groep mensen die er heilig van overtuigd is dat je van alle tattoos later spijt krijgt, "omdat het gewoon niet kan dat je dat altijd mooi blijft vinden" Dat vind ik echt zo irritant, wie zijn hun om te oordelen denk ik dan.

Ik vind tattoos kunst, en je huid is het doek, een mooi gezette tattoo is een kunstwerk wat je moet koesteren. Mensen die dat afdoen met lichaamsverminking en het eigenlijk niet willen accepteren vind ik toch ietwat bekrompen.

Wat dat betreft past het zinnetje, "het verschil tussen mensen met tattoo's en mensen zonder tattoos is, dat mensen met tattoos niet zeuren tegen mensen die ze niet hebben", perfect.

*gaat nu haar eigen tattoo weer verzorgen*

In de wintereditie van Zone5300 staat een verhaal over een Japanse met een horimono. Goed getekend en leuk verhaal. En die tattoo is echt waanzinnig mooi.


(wat er uiteindelijk met die tattoo gebeurt is ook erg goed gedaan)

Dan laat je er toch iets anders overheen zetten?
Het leven hoeft niet zo gecompliceerd te zijn XD

Persoonlijk vind ik eigen ontworpen tattoo's het beste
of als iemand het voor je uittekent nadat jij hebt aangegeven wat je precies wilt.

Want dat heeft iets levends, niet iedereen hoeft de betekenis te weten van je tattoo en dat maakt het juist zo mooi vind ik

Vind ik ook

@ Unclero, de meeste mensen die ik erover heb gesproken, dan wel over heb gelezen, lieten hem dan weglaseren. En dat vind ik een van de dommere dingen die je kan doen.
Zelf vind ik een cover up ook veel mooier.

yup mn pa hebt er een hoop, voor zover ik weet ken ik ze alemaal, en heb er zelf eentje mogen zetten (mogten alle 3 zn kinderen+ stiefzus)
het is idd ook gewoon geaccepteerd

over dat t niet kan dat je altijd iets mooi blijft vinden... toevallig heeft mn moeder ook de namen van mij en mn zus in dr nek staan, maar denk jij dat ze daar spijt van krijgt op de 70e? vooral bij tattoo's die ergenst symbool voor staan krijg je moeilijk spijt tog?

cover up vind ik ook mooier, maar omdat sommige tattoos daar te donker voor zijn moet je ze soms eerst een gedeelte weg lazeren

ik zou zelf wel graag een wenkbrauwpiercing willen. alleen het enige grote probleem is dat ik echt doodsbang ben voor naalden, als ik er alleen maar eentje zie dan word ik al hysterisch, kan er echt niks aan doen kwa tattoos wil ik liever niet. wat ik wel altijd leuk vind om te zien zijn mensen met van die lollige tatoos of mensen met super mario of zelda tattoos, dat vind ik echt super gaaf

Skittles, heeft je vader nog tips over het vinden van apprenticeship? Wat moet er in mn portfolio bijvoorbeeld, welke kwaliteiten worden verwacht?

lol, toevallig was mn vader ook leerling

ik zie mn vader regelmatig, maar zeker niet iedere dag... dus als ik t weet zal ik t zeggen

bij mn vader was t toevallig dat de tattooerder in de buurt een leerling zocht...
en wat ik dan van mn vader weet is dat je er heeeeel veel tijd in moet stoppen, hij ging zelf iedere keer tussen zn ploegendiensten in naar de tattoo shop om te oefenen enzo...

Precies, dat is ook mijn mening. Als iets ergens heel sterk voor staat en het betekent echt iets voor je, is spijt niet aan de orde.
En de meerderheid neemt echt niet zomaar een tattoo, daar denken ze eerst goed overna.

@ Shora11, ik ben zelf ook bang voor naalden en 2x in de maand moet ik een prik in mijn spier met b12 en dat is altijd weer een drama. Maar met piercings heb ik echt geen last en dat vind ik zelfs bijna leuk :p
Je voelt niet zo heel veel, een kort prikje en daarna word het een beetje warm en dan is het al voorbij. Van mijn tong piercing voelde ik zelfs helemaal niks.
Ik zal dan ook eigenlijk niet snel zeggen dat piercings pijn doen, eigenlijk verre van. Dus ik zou er gewoon voor gaan

- alles weten van hygiene... ALLES (zorg dat je helft van je portfolio bestaat uit aantekeningen erover)
- vul je de rest van je portfolio met krabbels, tekeningen, flash, etc..

Er loopt hier trouwens nog een leerling-tattoeerder rond, je zou het hem kunnen vragen. Ik ben z'n nick kwijt.

Inhakend op het OTC topic: beter doe je dat niet .
Ik zou je dan eerder aanraden om in de leer te gaan bij een NL tattoeerder, en in de avonduurtjes te studeren op je Japans.
Ondertussen ga je netwerken:
- ga beurzen af, genoeg Japanse artists die Europese/NL beurzen bezoeken, praat met hun
- ga op zoek naar buitenlandse leerlingen in Japan, echt zowat iedere Japanse tattoeerder heeft wel een westerse leerling in de zaak.
- vraag hun naar tips en tricks.
etc.

Ik wil niet in de leer IN japan, maar wil uiteindelijk wel eens in de zoveel tijd ergens in Japan werken en daar een beetje contacten op bouwen. Hoe realistisch dat is weet ik niet, maar wat is wel realistisch als ik niet achter een bureau wil belanden. Ik ga liever nog 4 jaar een leuke studie doen waar ik me vol voor kan geven dan over een jaar gaan werken en proberen een apprenticeship te krijgen. Eerlijk gezegd denk ik dat ik nu helemaal niet, maar over een jaar denk ik ook niet, goed genoeg zal zijn om ergens binnen te komen. Als ik een opleiding Japans doe heb ik nog 4 jaar om mezelf te verbeteren, dan ben ik 24, spreek/schrijf/lees Japans en ben ik 4 jaar levenservaring rijker. Ik ben 21 als ik klaar ben met deze opleiding en dan heb ik een waardeloze diploma, geen levenservaring en ben waarschijnlijk niet goed genoeg voor een apprenticeship. Stel dat ik geen tattooëerder word om een of andere reden, dan kan ik met mijn huidige opleiding (Eigenlijk informatica) ergens achter een pc gaan zitten. Mijn huidige stage is ongeveer dat en spring liever voor de trein dan dat ik zulke dingen moet gaan doen tot mijn 67e. Deze opleiding is zo waardeloos, dat ik na 2.5 jaar niets meer kan dan basis 3D-modelleren en wat hacky flash spelletjes kan maken. Geen design portfolio of wat dan ook opgebouwd. Met OTC kan ik iets gaan doen in de reisindustrie, vertaalbureau ofzo, dat lijkt me veel leuker dan achter de pc beetje programmeren of websites maken. En die twee dingen heb je ook een portfolio voor nodig, die ik niet heb opgebouwd, dus zal uiteindelijk voor iets wat ik niet leuk zou vinden nog een periode thuis extra moeten leren om een baan te kunnen krijgen.

Snap je een beetje waar ik sta? Ik wil echt een vak/skill leren en niet een diploma hebben om HBO werk/denkniveau aan te tonen voor een hoger salaris en ergens als weet ik veel voor kantoorbaan aan de slag te gaan.

Dit soort verhalen typen is wel handig trouwens haha. Op deze manier zet ik alle voor en nadelen voor mezelf ook duidelijk neer.